صد و پنجاه و نُهم

روضه هر چه بخوانند، شعر  ِ جان‌دار هر چه بخوانند، سینه‌زنی هر چه پرشور باشد، مداح و سخن‌ران هرچه نفس‌ش حق باشد، مراسم متعلق ِ به وجود نازنین ِ هر معصومی که باشد، هیچ کجای مراسم مثل آن‌جایی که ذکر  ِ حسین‌حسین می‌گیرند، نمی‌شود. یعنی هر چه لذت است در این اسم است. هر چه پاکی‌ست در این اسم است. هر چه می‌خواهی دل‌ت سیاه باشد، این اسم تو را خواهد لرزاند، تکرار  ِ این اسم چهار ستون بدن‌ت را خواهد لرزاند و اگر توفیق بدهند، این اسم تو را ویران خواهد کرد و تو را به آسمان‌ها خواهد برد این اسم. تکرارش به تو حس ِ خوب ِ "کسی را داشتن"، خواهد داد. کسی که هوای تو را خوب دارد. کسی که تو را حتی در عین ِ سیاهی فراموش نخواهد کرد. کسی که آقاست! ...