صد و پنجاه و یکم

دور می‌ایستم و از دور، دوست‌ت می‌دارم. دورایستاده دوست خواهم داشت‌ت. به من نیامده نزدیکی. نه توانی هست و نه لیاقتی. من میان همین ویرانه زنده‌گی خواهم کرد. من میان همین حسرت‌ها نفس خواهم کشید. من میان صحبت‌های با تو، باز هم سکوت تلخ را جرعه‌جرعه سر می‌کشم. من میان بی‌سر و سامانی‌ها باز هم به تو سرسپرده خواهم ماند. من میان تمام لحظه‌ها، تو را دوست خواهم داشت. تو هم مرا دوست داشته باش حسین (ع) جان.