حسین (ع) جانِ من؛ تو تا چشم کار می‌کند و ذهن قد می‌دهد، آبادی هستی، و من پهنه‌ای از ویرانی. حالا من زمین ِ زمین‌م، ویران ِ ویران‌م، حالا دیگر انگار روی زمین جایی را اشغال نکرده‌ام، می‌توانی فکر کنی دیگر وجود ندارم. اما فقط تو می‌توانی دوباره مرا بسازی، گرچه من آبروی آبادی‌ها را برده‌ام ...